Ok, onlangs dus Valentijn. Bleeeeh. Hoewel waarschijnlijk echt iedereen dat commerciële flauwekul vindt, doet toch iedereen eraan mee. Zo ook ik. Ik denk niet dat mijn madame het had kunnen appreciëren als ik de 14de zou hebben gezegd “wa ne zever” en naar’t werk vertrokken was.
Vorig weekend dus naar Antwerpen getrokken om daar te gaan zoeken naar een geschikt cadeautje. En we hadden eigenlijk een nieuwe strijkplank nodig, had ik haar horen zeggen, maar dat kan je nu toch niet geven met Valentijn? Ik had ze waarschijnlijk naar mijn hoofd gekregen. Kleren kopen vind ik wat moeilijk, en een geschenkbon is ook zo onpersoonlijk. Allez, als je moest weten hoeveel die van ons gaat shoppen, ze zou er waarschijnlijk wel blij mee geweest zijn! Hehehehe…
Na wat rondneuzen heb ik dan eindelijk iets gevonden waar ik wel mee durfde thuiskomen. Alleen kiezen was moeilijk. Ik ben bij Versato beland (dicht bij de Media Markt en de McDonald’s), een juwelenzaak in’t Stad dus. Een keuze maken was wel moeilijk, want ze hebben daar echt alles: oorringen, armbandjes, horloges, ringen, … En ook echt wel veel verschillende merken! Ik ken er niet zo superveel van, maar er waren er bij waar ik al van had gehoord dus ik denk dat vrouwen daar sowieso hun gading wel vinden. Ik ben uiteindelijk naar huis gegaan met een armbandje, zoiets fijn met een paar steentjes, maar niet te opvallend. ‘t Is tenslotte maar voor Valentijn he. Ontlopen gaat niet lukken, maar overdrijven moest nu ook niet.
En ‘k heb toch maar weer punten gescoord, de 14de februari. Hehehehe…